Hoe help je jezelf bij een traumatische ervaring?
Je hebt vaak geen controle over wat er in je leven gebeurt, maar wel op hoe je daarop reageert en mee omgaat. In deze blog deel ik 6 stappen om jezelf te helpen bij een traumatische ervaring.
Ik was aan het wandelen met mijn hond, onze lieve en prachtige Franse Bulldog: Puk.
Onderweg kwamen we een andere hond tegen; een mooie grijze (grote) pitbull.
De kleine, oudere man die met de hond liep zei tegen mij: “deze is heel nieuwsgierig”
Waardoor ik op dat moment nog niet alert was, want “oke, mijn hond is dat ook”.
Daarnaast toonde de pitbull geen enkele vorm van agressiviteit: hij gromde niet, liet zijn tanden niet zien en stond niet in de aanvalspositie.
↑ Pukkie
Maar, toen hij naar mij en Puk toe kwam, voelde ik instinctief dat dit niet goed was, dus trok ik Puk naar achteren.
Dat was maar goed ook, door mijn actie, kon de pitbull Puk alleen in het nekvel pakken (en niet zijn hele hals) maar hij had ‘m wél te pakken.
Omdat ik Puk naar achter had getrokken, had de pitbull Puk ook niet ‘goed’ vast (thank god). Toen hij Puk losliet (voor een 2e aanval) tilde ik puk aan zijn harnas omhoog, draaide mezelf er tussen en deed een stap weg van de hond en de man. Toch wist de pitbull mijn bovenbeen te raken (note: ik ben 21 weken zwanger) en had dus ook, en vooral mij te pakken met aanval 2.
Het gebeurde zo snel dat ik in eerste instantie ook niet goed kon zien of de pitbull Puk nu wel of niet te pakken had gehad, omdat Puk gelukkig niet bloedde. Zelf voelde ik wel iets op mijn been, maar voelde niet de behoefte om terplekke mijn broek naar beneden te trekken om te zien of het door een poot of door tanden kwam.
Op dat moment was ik in een soort trance.
Zo eentje van: ik moet hier weg, we moeten hier weg. De man heeft wel 100 keer sorry gezegd maar echt volledig heeft het zich niet geregistreerd. Waardoor ik ook vergat de man om zijn gegevens te vragen…
Het enige wat mijn lichaam zei: ga hier weg, breng jezelf in veiligheid. And so i did. Eenmaal veilig thuis, barstte de ‘vulkaan’ uit.
Als eerst wil ik nu een hele belangrijke side note maken: ik heb echt helemaal niets tegen pitbulls. Ik vind het over het algemeen geweldige honden, alleen is het bij hen extra belangrijk dat ze goed opgevoed worden. Daar is bij deze hond, door deze baas/ bazen helaas een flinke steek laten vallen.
Anywawy, thuis, controleerde ik mezelf en zag 2 plekken op mijn been. De afstand er tussen liet duidelijk zien dat het om tanden ging en niet om een poot. Toen heb ik Puk zijn hals bekeken en zag dat wat vacht weg was, dat hij puncties had door de tanden maar gelukkig geen diepe wonden had.
Qua karakter was Puk helemaal okay: niet schuw, je mocht hem gewoon aanraken, hij was vrolijk en wilde lekker spelen. Good signs.
Als eerste voelde ik een drang om dingen te regelen, that’s in my nature. Dus belde ik (in tranen) de huisarts, de verloskundige, de dierenarts, mijn partner en vervolgens mijn klanten dat ik de rest van die dag niet beschikbaar was.
Daarna kwam voor mij de klap binnen.
Ik weet wat het met je mind en je lichaam doet, wanneer je ‘gewoon’ doorgaat nadat er zoiets gebeurt is. Ik heb mezelf de belofte gedaan: that never again.
En begeleide ik mezelf in 6 stappen door dit proces.
1. Geef jezelf de ruimte voor erkenning.
Wanneer er iets heftigs gebeurt, doe het niet af alsof het niets is en alsof er niets gebeurd is. ERKEN dát en wát er gebeurt is en gun jezelf de tijd om te voelen wat je te voelen hebt. Ik zat op de bank, in de kleermakerszit en ik ging met mijn aandacht door mijn hele lichaam heen om alle emoties en sensaties te voelen en toe te laten.
2. Geef je lichaam de ruimte voor een release.
Je lichaam weet zelf heel goed wat het op dat moment nodig heeft om er voor te zorgen dat zo’n stressvolle / traumatische ervaring zich niet opslaat in het lichaam. In mijn geval begon ik enorm te huilen en liet mijn tranen de vrije loop. Mijn hartslag ging omhoog, ik ademde in en uit door mijn mond, wapperde met mijn handen om de overtollige energie weg te werken, deed een soort high knees om op de grond te stampen, wilde schreeuwen dus deed ik dat in een kussen en daarna sloeg ik dat kussen finaal in elkaar.
3. Geef je mind aandacht.
Toen ik voelde dat mijn lichaam begon te kalmeren, kon ik aandacht geven aan mijn mind, emoties en spirit. Om er ook voor te zorgen dat het verhaal zich niet continu in mijn hoofd zou blijven herhalen (aangevuld met scenario’s over wat had kunnen gebeuren) kroop ik in de pen.
Wanneer je met de hand met een pen (of potlood) op papier schrijft, vormen zich hele andere neurolinks dan bij het typen van een verhaal. Bij het schrijven met de hand, schrijf je zo’n situatie letterlijk je systeem uit.
4. Shift je focus.
Door de acties van mijn lichaam en het schrijven, kon ik afstand creëren tussen mezelf, mijn emoties en wat er gebeurd was. Door de situatie van een afstandje bekijken voelde ik vooral veel dankbaarheid door mijn lichaam stromen.
Dankbaar dat het niet erger was. Note: ik deed niets af aan de ernst van de situatie en wat het met ons had gedaan maar besefte ook dat dit verhaal had heel anders af had kunnen lopen.
5. Haal adem.
Wanneer er iets spannends / stressvols / traumatisch gebeurt hebben we onbewust al snel de neiging om onze adem in de houden en de keren dat we ademen, dat heel oppervlakkig te doen. Terwijl het juist zo belangrijk is om diep door te blijven ademen.
Wanneer je dat bij jezelf opmerkt, zet dan je mond open en adem in én uit door je mond. Leg ook een hand op je buik zodat je die wegduwt met het ademen. Zo zorg je er voor dat je dieper adem haalt en kalmeert.
Doe de oefening zelf, of gebruik deze tool
Adem in 7 seconden diep in door je neus.
Houd je adem dan 4 seconden vast.
En adem in 8 seconden uit door je neus.
En zeg in je hoofd bij iedere uitademing: release.
Herhaal dit net zo vaak als je zelf nodig hebt.
6. Positieve affirmaties.
Ik gebruikte positieve affirmaties als een mantra om mijn mind en mijn lichaam te helpen beseffen dat de situatie klaar was, dat er geen bedreiging meer was en dat mijn lichaam en mind terug konden gaan naar de stand van rust. Door de affirmaties te herhalen:
1 Ik ben veilig
2 Puk is veilig
3 De baby is veilig
4 We zijn ongedeerd
5 We zijn okay
Die affirmaties gebruikte ik meerder keren per dag als een mantra en ook in de dagen daarna.
Je onderbewuste mind (daar waar herinneringen etc. worden opgeslagen) is bepaald niet objectief wanneer het om zulke situaties gaat. Ook heb je er totaal geen controle over waar het mee aan komt zetten.
Het heeft alleen wel effect op je zenuwstelsel. Het zenuwstelsel in je lichaam bestaat uit twee delen. Het sympathisch zenuwstelsel (hyperalertheid, fight or fligt) en het parasympatisch zenuwstelsel (rust, herstel en vertering).
Het punt is, je lichaam niet weet of het reageert op een real life threat óf een gedachte over zo’n situatie. De enige die dat weet is je prefrontale cortex alleen heeft die niet zo veel te zeggen wanneer jij in een stress reactie schiet.
In jouw lichaam vormt zich bij een stressvolle gedáchte dezelfde ketting reactie (stress reactie uit het sympathisch zenuwstelsel) als bij een échte (be)dreiging.
Iedere keer wanneer je opmerkt dat je onderbewuste met een scenario aankomt en dat die met jou aan de haal wil gaan. Roep je je mind een halt toe. Je zegt letterlijk: STOP. Je bevestigd naar jezelf: dit is niet echt, dit is een gedachte en hier hoef ik niet in mee te gaan.
Vervolgens doorloop je dezelfde 6 stappen weer om je lichaam en mind tot rust te brengen zodat die reactie zich niet opslaat in jouw mind of je lichaam.
HET BELANGRIJKSTE: NEEM JE TIJD
De eerste keer, wanneer je de échte dreiging verwerkt, vraagt dit tijd. Geef jezelf die tijd. Fuck het als het een dag duurt. De effecten wanneer je het niet doet, zijn vele malen erger.
Daarna, wanneer je lichaam reageert op gedachtes, doorloop je dezelfde 6 stappen, alleen veel sneller. Daardoor is het een 2e, 3e, 4e, 5e keer vaak met 10 a 15 minuten klaar.
Zo kun je jezelf ondersteunen bij een stressvolle / traumatische gebeurtenis zodat het zich niet opslaat in je lichaam.
Als laatste wil ik graag een side note maken dat deze 6 stappen mij hebben geholpen in deze specifieke situatie. Hoewel de 6 stappen voor veel situaties goed werken, geldt dat niet voor alles. Heeft het niet voor jou gewerkt of ben je een slachtoffer van een ernstige situatie: zoek dan professionele hulp.
KOM TOT RUST
Het kan goed zijn, dat je door het lezen van deze blog, licht geschrokken bent en dat voelt in je lichaam. Als dat zo is, nodig ik je graag uit om direct de 6 stappen toe te passen, om jezelf weer tot rust te brengen en om je ademhaling te activeren.
Weet je dat je hier hulp bij kunt gebruiken? Boek dan gratis een vrijblijvende kennismakingscall in om te zien of we samen een match zijn en wat ik voor jou kan betekenen.
Maybe you're interested in this as well?
Hoe lees je jouw chart?
Human Design Types
